مدیریت بحران

http://www.irandoc.ac.ir/onto/irandoc-meta/Concept

فرایند شناخت بحران، برنامه‌ریزی برای چگونگی برخورد با آن، انجام اقدامات لازم برای رفع بحران و کاهش سطح آسیب‌ها و مخاطرات ناشی از آن. مدیریت بحران شامل پنج بخش است: پیش‌بینی، پیشگیری، آمادگی، واکنش یا مقابله، بازسازی و بهسازی و ترمیم. نگرش سنّتی به مدیریت بحران، نگرشی منفی بوده و مثل فرونشاندن آتش توسط مدیر، تلقّی می‌شده است. با این تعبیر که مدیر بحران در انتظار خراب شدن کارها می‌نشیند و بعد از بروز بحران و فاجعه می‌کوشد تا زیان و خسارت ناشی از پیامدها را محدود سازد. اما در گفتمان کنونی، مفهوم مثبت و بهتری برای آن تصور شده است. بدین معنی که همواره باید مجموعه‌‌ای از طرح‌ها و برنامه‌های عملی برای روبه‌رو شدن با تحولات احتمالی آینده تنظیم شود و مدیران باید در بارۀ حوادث احتمالی آینده فکر کنند و آمادگی مقابله و واکنش را با حوادث غیر مترقبه کسب نمایند. برنامه‌ریزی برای کنترل بحران از چهار مرحله تشکیل می‌شود: اول باید حوادث و وقایع ناگوار پیش‌بینی شوند، سپس باید برنامه‌های اقتضایی تنظیم و بعد از آن باید گروه‌های مدیریت بحران ( که برحسب نوع بحران‌هایی که احتمال وقوع دارند از تخصص‌های متعدد و متنوعی بهره می‌گیرند) آموزش داده شوند و سازماندهی گردند و بالاخره باید به منظور تکمیل برنامه‌ها، به صورت عملی تمرین شود.